حشیش
یکی از مواد مخدر که از زمان‌های دور تا کنون به منظور خروج از حالت طبیعی مورد استفاده بشر بوده حشیش می‌باشد. این ماده خطرناک و انواع دیگری چون بنگ، گرس، علف یا ماری‌جوانا، تترا هیدرو کانابینول و ... از قسمت‌های مختلف گیاه و درختچه‌ای به نام شاه دانه و یا کانابیس به دست می آیند. THC یا تتراهیدرو کانابینول Tetra Hidro Canabinol، ماده اصلی این خانواده است که مقدار آن در قسمت‌های مختلف گیاه متفاوت بوده و بیشترین میزان آن در صمغ یا شیره گیاه یافت می شود. از جمع‌آوری این ماده که در سطح برگ‌های گیاه وجود دارد حشیش حاصل می گردد. ماده دیگری که از جوشانده ساقه و برگ‌های شاه دانه بدست می‌آید، بنگ است که به آن روغن حشیش نیز می‌گویند دیگر ماده معروف، علف، گرس یا ماری‌جواناست که از خشک کردن و پودر نمودن برگ‌های گیاه حاصل می شود. تمامی این مواد، حاوی مادهTHC هستند که از گذشته‌های دور به عنوان داروی ضد درد مورد استفاده بوده اند ولی با مشخص شدن عوارض و ضررهایشان به تدریج استفاده از آن ها کنار گذاشته شد. متاسفانه تصورعامه مردم بر این است که حشیش یا مواد هم خانواده آن به دلیل نداشتن مورفین اعتیاد آور نیستند و اگر هم باشند اعتیاد یا وابستگی آن روحی و روانی است در حالی که اعتیاد به این مواد کاملاً جسمی بوده و THC آن ها مستقیماً روی سیستم ضد درد اثر می‌گذارد. این سیستم قوی‌ترین مواد مخدر طبیعی و شبه افیونی را تولید می‌کند و بعضی از آن ها نظیر دینورفین ۲٠٠ برابر از مورفین قدرت تخدیر و تسکین دارند. تخریب این سیستم و بروز اختلالات جسمی در فرد، نهایتاً باعث بروز عوارض روانی می گردد. از مهم ترین اثرات مصرف حشیش می‌توان به ایجاد توهم، خیره شدن به یک نقطه، گریه و خنده غیرواقعی، پرخوری شدید و اختلال در درک زمان و مکان و از عوارض طولانی مدت آن به کندی حافظه، فراموشی، توهمات عجیب و دیوانگی اشاره کرد.
-----------------------------------------------------------------------------------------------