اعتیاد - سوگند

معرفی مواد مخدر - پیشگیری از اعتیاد - داستان زندگی معتادین - مدیر خانم رئیسی

اعتیاد - سوگند

معرفی مواد مخدر - پیشگیری از اعتیاد - داستان زندگی معتادین - مدیر خانم رئیسی

الکل

 

الکل نوعی ماده مخدر است که در مقایسه با سایر مواد مخدر، راحت تر در اجتماع پذیرفته می شود. با این حال، قدرت اعتیادآوری آن به هیچ عنوان کم تر از سایر انواع مواد نیست. از لحاظ علمی، الکل در زمره موادی به شمار می رود که فعالیت بدن را کند کرده و سرعت عملکردهای حیاتی آن را کاهش می دهد، در نتیجه فردی که الکل مصرف می کند به سختی راه می رود، بریده بریده صحبت می کند و قادر به انجام عکس العمل سریع نیست. الکل پس از مصرف، از طریق مویرگ های موجود در دیواره معده و روده کوچک به آرامی وارد جریان خون شده و ظرف مدت چند دقیقه پس از استعمال، از طریق سیستم گردش خون، به مغز می رسد. در این زمان تأثیر گذاری الکل بر بدن آغاز شده و سرعت عملکرد سلول های عصبی بدن را کاهش می دهد. هم چنین الکل موجود در جریان خون به داخل کبد رفته و در آن جا طی فرایندی تصفیه گشته و به یک ماده غیر سمی تبدیل می گردد. در هر نوبت، کبد تنها قادر است میزان خاصی از الکل را تصفیه نماید و بیشتر از این حجم را تصفیه نمی کند پس مقدار اضافی الکل به گردش خود در جریان خون ادامه می دهد. مصرف بسیار زیاد الکل، باعث کند شدن فرایند تنفس گشته و به علت کمبود اکسیژن کافی در مغز، می تواند باعث کما و یا حتی مرگ شخص شود. علاوه بر آن، الکل با اثرگذاری بر عملکرد پیام رسان های شیمیایی مغز (نوروترانسمیترها)، باعث بروز اختلال در عملکرد عادی آن می شود. از جمله مهم ترین تأثیرات این ماده در ساختار شیمیایی مغز، بر هم زدن تعادل بین پیام رسان های "مهار کننده" و "تحریک کننده" می باشد. استفاده ی کوتاه مدت از الکل باعث افزایش میزان پیام رسان های مهار کننده شده و تعداد پیام رسان های تحریک کننده را کاهش می دهد؛ بنابراین سرعت عملکرد بدن کاهش یافته و فرد رفتارهایی مانند آرام صحبت کردن و یا تلو تلو خوردن موقع راه رفتن را از خود بروز می دهد که در اصطلاح به آن مست شدن گفته می شود. به طور هم زمان، الکل میزان لذت در بدن را نیز افزایش داده و به فرد احساس رضایت می دهد. در صورتی که مصرف الکل ادامه دار باشد و به یک عادت بلند مدت تبدیل شود، مغز مجبور می گردد تا تعادل بین این پیام رسان ها را مجدداً برقرار کند و لذا با کاهش میزان پیام رسان های مهار کننده، پیام رسان های تحریک کننده را افزایش می دهد که این کار باعث بروز "تلورانس" یا "مقاوم شدن بدن" می شود. بدین معنی که برای دستیابی به همان میزان لذت و رضایت قبلی، مقدار بسیار بیش تری الکل باید وارد جریان خون شود. در صورت تداوم در نوشیدن الکل، این حالت "مقاوم شدن بدن"، باعث پیدایش و گسترش بیماری اعتیاد به الکل یا "الکلیسم" می گردد. الکل در انواع مختلف نوشیدنی ها یافت می شود اما مشروبات الکلی که از آن ها با نام اسپیریت یاد می شود و نیز اگر چه این چنین به نظر نمی رسد، اما انواع نوشیدنی های تقطیری مخلوط با آب میوه که به آن کوکتل می گویند، میزان الکل بیشتری نسبت به شراب و یا آبجو دارند. به طور کلی مشروبات الکلی تولید شده با فرایند تخمیر مانند شراب یا آبجو دارای میزان الکلی در حدود ٢ الی ٢٠ درصد و مشروبات به دست آمده به شیوه ی تقطیر مانند ویسکی یا ودکا حاوی ٤٠ تا ٥٠ درصد الکل می باشند.

عوارض و تأثیرات الکل

هنگامی که فرد معتاد به الکل تصمیم می گیرد تا مصرف خود را قطع نماید، مغز او نیز برای عملکرد عادی بدون نیاز به حضور الکل، تلاش خود را آغاز می کند. در این بین، تلاش مغز برای بازگشت به حالت عادی، با عوارض و عواقبی همراه است که باعث بروز خماری در فرد معتاد می شود. چنین شخصی با بروز رفتارهایی مانند افسردگی، عصبانیت و یا استرس (که متعادل کننده های روانی مربوط به درد فیزیکی هستند) می کوشد تا تعادل از دست رفته ی خود را که بر اثر مداومت الکل و مختل شدن کارکرد طبیعی مغز به وجود آمده، مجدداً به دست بیاورد. این نشانه های جسمی و روحی خماری، باعث شده تا معتادان به الکل نتوانند به راحتی مصرف الکل خود را کنترل کنند و یا به کل کنار بگذارند. معتادان به الکل اغلب معمولاً به ترکیبی از چندین نوع عارضه خطرناک از جمله حملات قلبی، ایست قلبی، دیابت، بیماری های ریوی و یا اختلالات کبدی دچار می شوند. علاوه بر آن استفاده طولانی مدت و دائمی از الکل باعث مزمن شدن بیماری گشته و مشکلات جسمی، رفتاری و اجتماعی زیادی را برای مصرف کننده به همراه خواهد داشت. مصرف بیش از حد الکل (اوردوز) و مسمویت ناشی از آن می تواند باعث مرگ گردد و این خطر مخصوصاً برای آن دسته از افراد که مصرف خود را به طور دائم قطع کرده و پس از مدتی مجدداً به استعمال الکل به مقدار زیاد روی می آورد، بیشتر و جدی تر می باشد. اوردوز تنها به این گونه از افراد محدود نمی شود، بلکه در اشخاصی هم که میزان زیادی از الکل را به طور مداوم استفاده می کنند و کبد و جریان خون آن ها دائما در معرض این ماده قرار دارد، امکان دارد رخ دهد. "هذیان خماری" یا "جنون الکلی" نیز از جمله عوارض خماری معتادان به الکل است که باعث بروز اختلالات روانی و عصبی شده و گاهاً می تواند کشنده نیز باشد.

در این بین الکلی هایی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند با عوارض بعد از عمل خطرناک تری رو به رو هستند از آن جمله عفونت، خونریزی، کاهش عملکرد قلب و ریه و تأخیر در بهبودی زخم ها. هم چنین عوارض خماری بعد از عمل جراحی هم بهبودی آنان را به تاخیر می اندازد.

به طور کلی از عوارض مصرف الکل می توان به لکنت زبان، خواب آلودگی، استفراغ، اسهال، ناراحتی معده، سردرد، مشکلات تنفسی، انحراف دید و شنوایی، تصمیمات غیر منطقی، کاهش ادراک و هماهنگی، عدم هوشیاری، کم خونی (از دست رفتن سلول های قرمز خون)، اغماء، از دست دادن حافظه و غیره اشاره کرد.




منابع این نوشتار محفوظ است.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.