ارتباط مواد مخدر با سایر بیماری ها

بخش اول – HIV (ایدز)

کسانی که مواد مخدر مصرف می کنند بیش تر در معرض بیماری های مزمن و خطرناک قرار دارند پس ما در این جا برای افزایش آگاهی شما به برخی از رایج ترین این عوارض اشاره می نماییم.

۱.  اچ.آی.وی (ایدز)

٢. هپاتیت نوع B و C

۳. بیماری های قلبی و عروقی

۴. مشکلات تنفسی

۵ . آسیب های کبد و کلیه

٦. اختلالات مغز و اعصاب

٧. انواع سرطان

٨. عوارض دوران بارداری

۹. انواع عفونت ها

١۰. و اثرات منفی بر سلامت

اچ آی وی (ایدز)

از سال ١٩٨٠ (م) که بیماری ایدز به صورت یک اپیدمی جهانی شناخته شد، راه های انتقال آن بین افراد از طریق مواد مخدر تزریقی نیز مورد بحث قرار گرفت. خطری که در زبان فارسی"ویروس نقص ایمنی انسانی"نام دارد و باعث از دست رفتن قدرت مقابله با عفونت ها و در نتیجه آسیب پذیری اعضا ی مختلف می گردد. ویروس اچ.آی.وی به وسیله ی خون و یا سایر مایعات موجود در بدن به دیگران منتقل می شود لذا کسانی که برای تزریق مواد از یک سرنگ مشترک استفاده می کنند و یا روابط جنسی محافظت نشده دارند هم چنین مادران آلوده در دوران حاملگی یا شیردهی ناقل این بیماری هستند. متأسفانه در حال حاضرهیچ نوع روش درمانی و یا واکسنی به طور صد درصد بر روی بیماری ایدز کارساز نیست و تنها راه مقابله، جلوگیری از انتقال آن به دیگران می باشد. البته داروهایی برای عدم پیش رفت این بیماری وجود دارد که باعث افزایش طول عمر نیز می گردد ولی در هر حال باید از همه ی راه ها در این زمینه استفاده کرد. بسیاری از مردم معتقدند که ایدز از طریق مصرف سرنگ های مشترک انتقال می یابد ولی نکته ی مهم تر نقش سوء انواع مخدرها در پیشرفت این بیماری می باشد. برای مثال، یک فرد معتاد گاهی به دلیل نداشتن پول برای تهیه مواد اقدام به برقراری رابطه جنسی با دیگران می کند که این خود در نهایت باعث گسترش هر چه سریع تر این ویروس خواهد شد. پس با این روند هیچ کس در برابر ابتلا به اچ.آی.وی مصون نیست اگرچه افراد معتاد در شرایط خطرناک تری قرار دارند. اوایل دهه ٨۰ تا اواسط دهه ۹۰ (م) که دوران اپیدمیک این بیماری نام گرفت میزان ابتلا به ایدز بسیار بیش تر شد ولی از سال ١۹۹٦ (م) با ارائه ی روش های موثر این معضل تحت کنترل قرار گرفت و میزان مرگ و میر تا حد زیادی کاهش یافت. روش درمانی (HAART) شامل ترکیـبی از چند نوع دارو برای مقابله با ویروس اچ.آی.وی است که با کنترل و کاهش سرعت تکثیر آن در جریان خون، ابتلا به بیماری مزبور را به تعویق می اندازد و باعث افزایش طول عمر می شود. اصلی ترین علائم ایدز معمولا چند روز پس از آلوده شدن افراد، به صورت گرفتگی عضلات، آبریزش بینی، از دست دادن قدرت چشایی و بویایی، احساس سنگینی در سر و ضعف و درد در قسمت های مختلف بدن ظاهر می شود و اگر این عوارض حدود ٤ الی ٨ روز بعد اتفاق افتد، احتمال بیماری هپاتیت B و C وجود خواهد داشت. علاوه بر نشانه های فوق، عرق سرد و بی خوابی شدید نیز از نشانه های ابتلا به ویروس اچ.ای.وی است که معمولا طی ٢ تا۳  روز از میان رفته و فرد مجددا سلامت خود را باز می یابد. به همین دلیل شخصی که دچار این عارضه می گردد ممکن است تا مدت ها متوجه بیماری خود نشده و هیچ علایمی گریبان گیرش نگردد. البته در خصوص معتادانی که از روش تزریقی استفاده می کنند تبعات یاد شده شدید تر خواهد بود به طوری که وارد شدن سر سرنگ به داخل عضله، همه اجزای سیستم دفاعی، بدن را برای مقابله با ویروس ها، باکتری ها، و اجسام خارجی مفید کنار زده و مستقیما وارد خون می گردد بنابراین تا زمانی که این مشکل وجود دارد روش های تدخینی، کشیدن از بینی، دود کردن و یا بلعیدن از خطر کم تری برخوردار است. تنها راه آگاه شدن از بیماری ایدز، انجام آزمایشات دقیق می باشد که در برخی از موارد طی ٢۰ دقیقه نتیجه را مشخص خواهد ساخت. توجه داشته باشید که در ٦ الی ٨ هفته اول پس از ابتلا به ویروس اچ.آی.وی، میزان آنتی بادی های موجود در خون هنوز به حدی نرسیده که به راحتی در آزمایشات مشخص شود، لذا نتایج احراز شده در این مدت چندان دقیق نیست.

منابع این نوشتار محفوظ است.