همسرم نسرین

من با احمد دوست بودم. پدرش یک تعمیرگاه بزرگ داشت که در آن کار می کردیم. پس از چند ماه آشنایی با محیط کار و با درآمد خوبی که داشتم به فکر ازدواج و تشکیل خانواده افتادم. بعد هم با تلاش های پدر و مادرم شیرین ترین خاطره ی زندگی ام رقم خورد .آری؛ ازدواج با یک دختر مؤمن و هنرمند به نام نسرین که مرا به آینده امیدوارتر کرد و در کنار او از زندگی لذت بردم. چند ماهی گذشت تا این که یک روز من و احمد از طریق یکی از مشتریان تعمیرگاه با مواد مخدر آشنا شدیم. در ابتدا هر دو سیگار می کشیدیم ولی او با مقداری حشیش ما را معتاد کرد. کشیدن این ماده جدید لذت زیادی داشت و حس خوبی به انسان دست می داد به همین دلیل ساقی هم جسورتر شد و هر دوی مان را به هروئین دعوت کرد. او می گفت لذت واقعی در هروئین است و شما را به آسمان می برد .من و احمد در برابر پیشنهادش مقاومت کردیم ولی پس از چند روز تسلیم شدیم و پذیرفتیم که یک بار هروئین را امتحان کنیم. مخفیانه به خانه اش رفتیم و کمی هروئین کشیدیم بعد هم مقداری با خود آوردیم .درهنگام بازگشت ترس و وحشت عجیبی مرا گرفته بود ولی سعی کردم برخود مسلط شوم و در منزل کاری نکنم که همسرم مشکوک گردد. با خود گفتم نسرین آن قدر گرفتار است که اگر در پیشانی من هم نوشته باشند چیزی نمی فهمد. یک روز پس از صرف ناهار فراموش کردم که بسته هروئین را مخفی کنم، به همین دلیل همسرم متوجه شد و آن را یافت. او از هروئین چیزی نمی دانست ولی پس از پرس و جو به ماجرا پی برد. شب که به خانه بازگشتم نسرین نگاهی سرد به من انداخت و گفت باید الان تصمیم بگیری، یا مرا انتخاب کنی یا هروئینت را؟ بعد هم لباس هایش را پوشید و رفت. من در حالی که سیگار می کشیدم به فکر فرو رفتم که ناگهان صدای زنگ خانه بلند شد. مأموران نیروی انتظامی بودند که مرا به پاسگاه بردند و پس از بازجویی های کامل آدرس توزیع کننده ی مواد را از من گرفتند. چند روز بعد آن مرد شیاد دست گیر شد و من که با اصرار و هوشیاری همسرم از این راه پر مخاطره دور گشته بودم زندگی دوباره ای را با او آغاز کردم. حالا سیگار هم نمی کشم و آرزو دارم تا شرایطی فراهم شود که تمامی مردم از گرایش به سمت اعتیاد مصون مانند.

ذکر حق کن، بانگ غولان را بسوز            چشم نرگس را از این کرکس بدوز

منابع این نوشتار محفوظ است.