کراک

کوکایین، آلکالوئید اصلی برگ کوکا است که از بوته ای به نام"Ergthroxglom Coca"  به دست می آید. این ماده در سال های ١٨۶٠ تا ١٨۵۹(م) از برگ کوکا استحصال شد و مورد استفاده قرار گرفت!! کراک (Crack) نیز که گاهی آن را راک (Rock) هم می نامیدند در اواخر تابستان و اول پاییز سال ١۹٨۵ (م) از برگ گیاه کوک یا کوکایین استخراج، و به بازار شهر نیویورک عرضه شد. ماده محرکی که خاست گاه اصلی آن آمریکای لاتین و جنوبی بود و به دلیل قوی و سریع الاثر بودن در دسته مخدرهای انرژی زا قرار گرفت! چیزی که امروزه در کشور ما به نام کراک استعمال می‌ شود اعتیاد آور جدیدی است، که هیچ گونه شباهتی به کراک اصلی ندارد. شکل ظاهری این ماده، کلوخی شکل، کرم رنگ و دارای پرزهایی شبیه پشمک است که وزن آن پایین و سبک می باشد. این ماده که از هروئین غلیظ شده حاصل می شود ابتدا توسط مافیای روسی تولید و در ایران عرضه شد، ولی در حال حاضر در آزمایش گاه های مخفی و خانگی و با فشرده‌ کردن هروئین بدون در نظر گرفتن هرگونه استانداری صورت می پذیرد. ترکیبات این مخدر جـدید از هروئین، قرص های روان گردان و مواد شیمیایی و اسیدی نا شناخته ای است، که به آن شیره هروئین هم می گویند. مصرف کنندگان کراک در ابتدا با مقادیر بسیار کم شروع می کنند و پس از مدتی که تلورانس، یا نقطه تحمل آن ها بالا می رود مصرف شان هم بیشتر می شود. این میزان در ماه اول نسبت به روزهای نخست ٣ تا ۴ برابر افزایش می یابد و به تدریج به ١٠ بار در روز می رسد، یعنی تقریباً هر۲  ساعت یک بار. طریقه مصرف این ماده ی خطرناک همانند تریاک به صورت تدخین و با سنجاق و سوزن است و به دلیل بی بو بودن و سرعت اثر زیاد، مورد اقبال معتادان می باشد. کسانی که استعمال تریاک را به صورت کشیدنی انجام می دهند با توجه به درد سرهای این کار نظیر بوی زیاد و مخفی شدن در یک مکان، به مصرف کراک روی می آورند، چرا که کراک به راحتی و در هر جایی نظیر خیابان، دست شویی، حمام، پارک و حتی اماکن عمومی قابل استفاده است. البته اعتیاد به این ماده در ابتدا سبب از بین رفتن درد، بروز استرس، احساس سرخوشى، ایجاد تحرک و ... می گردد که تمام این ها فقط به مدت ۵ تا ٧ دقیقه طول می کشد. ولی تکرار این عمل باعث تخریب سیستم های درونی بدن شده و طى چند روز باعث استفراغ، سرگیجه، عرق کردن زیاد، از بین رفتن اشتها، کاهش وزن، سردرد، یبوست، اسپاسم عضلانی و ... می شود. در ادامه عفونت‌هاى شدید اکثر نقاط بدن را می گیرد و ایدز، هپاتیـت، افزایش فشار خون، دپرسیون تنفسی، اشکال در دفع ادرار، کم خونی بدن، تشنج، اضطراب، بی قراری، سوء ظن، اختلالات ادراکی، رفتار تهاجمی، تحریک پذیری، افسردگی، پرخاش گری، تمایل به خودکشی، توهم، اختلال حواس، افکارهذیانی و حتی مرگ انسان را دچار می کند. مصرف کراک به جز موارد فوق پس از مدتی، زمینه تغییر رفتار فرد را فراهم می سازد به طوری که عصبانیت و پرخاش گری جزو لاینفک اوست. به طور کلی در اثر مصرف این ماده، تمام اجزای بدن که در تماس مستقیم با کراک هستند ذره ذره نابود شده و می پوسند و در برخی موارد نیز طبق تحقیقات به عمل آمده میزان عفونت در بدن فرد معتاد به حدی می رسد که اجزا از هم گسیخته و گوشت زیر پوست کرم می گذارد. از جمله نشانه های اعتیاد به کراک می توان به تغییرات بارز در شخصیت افراد از دست دادن توجه و تمرکز، رفت و آمدهای مشکوک، آشفتگی چشمگیر، رفتار کینه توزانه، خواب نامنظم، بی توجهی به آراستگی، پارانویا (سوء ظن) و بی قراری و جدایی ناگهانی از کانون خانواده اشاره کرد. حال بهترین دارو برای درمان این اعتیاد تریاک است. چرا که تریاک یک پادزهر قوی و دارای قدرت مند ترین آلکالوییـدهای دارویی به صورت طبیعی می باشد و به دلیل داشتن مرفین، کدئین، نارسئین، کتامین، پاپاورین و آسان ترین راه برای پوشش عوارض ناشی از مصرف کراک است. معتادان به کراک ابتدا باید استعمال آن را به طور کامل قطع کنند و سپس با استفاده منظم از تریاک، به میزان ٣٠٠ میلی گرم در روز و به صورت خوراکی مبارزه با این ماده ی خطرناک را آغاز نمایند. بعد از گذشت ٣ روز تریاک مصرفی به ۶٠٠ میلی گرم افزایش می یابد و پس از آن در پله های ۲١ روزه، تا سقف ۹٠٠ میلی گرم می رسد. از این هنگام کاهش تدریجی تریاک (تیپر) آغاز می شود تا در ادامه طی یک پروسه ١١ ماهه به ساختارهای جسمی بدن فرصت بازسازی و تعادل داده شود.

منابع این نوشتار محفوظ است.