الکل مایعی شفاف
است که دارای ۹۶ تا ۹٧ درصد ماده خالص بوده و ٣ درصد باقی مانده آن آب و دیگر
ناخالصی ها می باشد. این ماده که از زمان های دور شناخته شده تقریباً در همه جای طبیعت وجود دارد، مانند بسیاری از تخمیرها یا آب های طبیعی و معدنی که در آن ها الکل یافت می شود.
برای تهیه الکل با روش تخمیر، از نشاسته دارها و مواد قنـدی و یا
از شیوه ی سنتز و مصنوعی استفاده می کنند .الکل از نظر طبقه
بندی فارماکولوژی، تضعیف کننده سیستم مرکزی اعصاب است که جزو آرام بخش ها و سست کننده
ها به شمار می آید. از جمله اثرات این ماده در دردهای بسیار شدید عضلانی سرطان ها و
تخفیف اسپاسم ها است هم چنین بخار شده آن در ماسک های اکسیژن برای افراد آسمی و بیماران ریوی توصیه می شود. الکل به هم راه مرفین در عمل های جراحی قلب باز ضد عفونی کردن زخم ها و پانسمان جراحات به کار می رود. از نام های خیابانی این ماده می توان به Booze"" مشروب خواری و می گساری "Sauce" سوس یا ترشی و "Juice"یعنی عصاره
شربت اشاره کرد. مصرف نوشابه های الکلی در ابتدا موجب نوعی آرامش
و رها شدن از قیودات و سرخوشی های زیاد از حد می گردد، ولی پس از مدتی اثرات منفی آن
از جمله ناهماهنگی در حرکات عضلات (آتاکسی)، اختلال فرد در قضاوت، نقصان در اعمال
حرکتی و مهارتی، کندی در واکنش و فعالیت های فکری، تشدید حالت تهاجمی پرخاش گری و پر حرفی، تلوتلو خوردن و درهم و برهم
حرف زدن، سوزش قلب و دو بینی افراد و اشیا، کرختی و بی حسی عضلات و افزایش ادرار هویدا می شود. مصرف الکل پس از ٨ الی ١۲ ساعت باعث ایجاد سردرد، تهوع،
لرزش و استفراغ و در مدتی بیش از آن موجب
فلج فعالیت های مغزی و تنفسی می گردد. به طور
کلی این اثرات چنان چه به هم راه مصرف آرام بخش ها و دیگر داروهای تضعیف کننده
باشد تشدید شده مصرف زیاد از حد آن با
داروهای ضد افسردگی از جمله باربیتوریک ها موجب مرگ می گردد. هم چنین مصرف منظم و
مستمر الکل به میزان ۴ بار در روز یا بیشتر، به
تدریج سبب سایروز کبدی، پانکریت، اختلالات کیسه صفرا، ناراحتی های گوارشی، زخم معده
و اثنی عشر، گاستریت و برخی از سرطان های جهاز هاضمه گردیده و این سیستم ها را از کار می اندازد. شایع ترین اختلال سیستم عصبی در افراد معتاد به
الکل، آسیب به قرنیه و اعصاب چشم است که به هم راه صدمه به مغز و ضایعات نسوجی، ناراحتی های قلبی چون
آریتمی و تاکیکاردی ضعف قوای جنسی، عصبانیت و تند مزاجی، تحریک پذیری دلیریوم،
ترمنس و دپرسیون سیستم عصبی و گریبان گیر انسان می شود.